maandag 9 september 2013

Santiago – eind goed, ál goed!

Eenendertigste dag, zondag 8 september 2013
Villadangos – Cruz de Ferro – Ponferrada – Cebreiro –Portomarin – Arzúa –Santiago de Compostela


Het was vanochtend vroeg dag in Villadangos. Hartstikke donker was het nog toen we de gordijnen openschoven. Maar toch eruit, we wilden vandaag perse Santiago de Compostela halen, en dat voor het grootste deel via de Sweerman route. De eerste voetpelgrims kregen we al snel in het vizier. Heel vroege vogels.

We konden snel opschieten want behalve de pelgrims was er eigenlijk niemand op de weg. Het was lekker fris omdat de zon nog schuil ging achter de wolken. In Astorga konden we de (fiets-)route even niet volgen omdat de weg met een hydraulische zuil voor doorgaand snelverkeer afgesloten was. Maar met een beetje zoeken lukte het toch in het centrum te komen en er even rond te neuzen.

Daarna begon het echte werk. Klimmen dus, en niet zo'n beetje ook. Het bereiken van Cruz de Ferro op 1500 meter, het hoogste punt van de Camino, vereist een lange, flinke klim. Tot wel 10% en de laatste kilometer nog steiler. Het viel me op dat de kwaliteit van de weg sterk achteruit is gegaan in vergelijking met enkele jaren geleden. Dat maakt het er niet makkelijker op.

Op de stenenberg aan de voet van het Cruz wilden we onze ‘geprepareerde’ stenen neerleggen die we daarvoor speciaal van thuis meegenomen hadden. Ik kon hem al vrij snel uit mijn tassen opdiepen, maar die van Gerry bleek spoorloos. Ze vond het vreselijk. Goede raad was duur. Maar de oplossing was toch dichterbij dan we op dat moment ooit hadden kunnen vermoeden: toen de taxi ons in Saint-Palais ophaalde was de schelp van haar fietstas losgeschoten. Een voorteken? Die schelp hebben nu we bevestigd aan de boomstam waar het ijzeren kruis op staat. Speciaal toch?
Na nog even de diverse pelgrimsrituelen rond het Cruz gadegeslagen te hebben, zijn we aan de afdeling begonnen. Voor fietsers bepaald geen eenvoudige klus, zeker niet op het wegdek zoals wij het aantroffen. Een bonte aaneenschakeling van oneffenheden en veel los materiaal aan de wegkanten.

Even na half elf hebben we in Ponferrada een bocadillo – een half stokbrood met dikke plakken ham en kaas ertussen – gegeten op hetzelfde terras waar ik de vorige keer samen met May, Nelly en Chris gezeten had. Het smaakte nog steeds even perfect. Er waren vandaag burchtfeesten rond en in de Tempeliersburcht, dus werd het verkeer uit de binnenstad geweerd. Veel mensen liepen rond in middeleeuwse klederdracht, een zwarte ondergrond met een weelderige bloemenpracht daarop. We hadden helaas te weinig tijd om er te blijven.

Na Vega de Valcarce begon de stevige klim naar de Alto do Cebreiro, op 1300 meter, gevolgd door nog twee vette pukkels, de Alto San Roque en de Alto do Poio. Ik wist niet dat dit totale klimtraject zo lang en zo lastig was. Toen ik hier destijds naar boven reed heb ik me dat helemaal niet zo gerealiseerd. Gewoon verstand op nul en maar doortrappen.

Vanaf de Poio daalden we het groene Galicië binnen. Triacastela, Sarria, Portomarin… Daar verwachtten wij tegen half drie van bovenaf neer te kunnen zien op een idyllisch stuwmeer, maar het was compleet leeg. Op het plein bij de kerk hebben we lekker wat zitten eten. Deze kerk stond hier vroeger niet. Het oorspronkelijke stadje lag een heel eind lager, zo’n beetje op de bodem van het huidige meer. De kerk bleef behouden. Ze werd steen voor steen afgebroken en op deze plek, hoger op de berg, weer opgebouwd. Alle stenen had men genummerd, de nummers staan er nog steeds op.

Vanuit Portomarin was het nog honderd kilometer, bergop en bergaf. Galicië lijkt wat qua landschap veel op de Ardennen. Via stadjes als Palas de Rei, Melide en Arzúa bereikten we in de middag de afdaling bij San Marcos, waar je de torens van de kathedraal in de verte boven een heuvel ziet uitsteken. Santiago! We zijn er. Met de auto of niet, toch weer een heel apart gevoel.

Gisteravond hadden we via internet alvast een hotel geboekt. Hotel Mexico ... (…what’s in a name..?).
Het ligt tien minuten lopen van de kathedraal en heeft in de kelder een eigen parkeergarage.
Nadat we ons geïnstalleerd en lekker gedoucht hadden, zochten we tegen zeven uur de kathedraal op, waar net op dat moment een dienst begon. Die hebben we gevolgd en dankbaar stilgestaan bij het feit dat we ons einddoel toch bereikt hebben… en dat Frans zich gelukkig weer goed voelt. Dat is op de foto wel te zien.
Na de Mis waren we wel toe aan een wijntje en een biertje. En dat smaakte.

Hasta la Vista!
Feng.
_____________________

Nog en paar foto's van vandaag...

Een grappig Spaans kerkje ergens tussen Astorga en Cruz de Ferro met een vreemd, balkon-achtig timmerwerkje achter het torentje.

Gerry voor de steenhoop onder het Cruz de Ferro. Haar steen kwijt... maar er liggen sowieso al stenen genoeg... daarom maar de schelp aan de boomstam bevestigd. Een nieuwe trend gezet?

Het restaurant in Ponferrada waar de bocadillo's zó voortreffelijk smaken dat ze er in Limburg en Brabant nog jaren over praten...

Bij Pedrafita, een gehucht halverwege de klim naar O'Cebreiro, staat een mooi pelgrimsbeeld tegen het decor van een rond bouwwerkje, dat typisch is voor deze onherbergzame streek.

Genummerde stenen in de buitenmuren van de kerk van Portomarin... zonder die nummers had men ze niet meer opnieuw in elkaar gekregen...

Om zeven uur begon in de kathedraal de Mis. Het Botafumeiro, het grote wierookvat, hangt stilletjes te wachten op volgende diensten waarin het wél weer heen en weer gezwaaid wordt. De Mis is bijna afgelopen. De priester geeft de zegen. In plaats van een kruisteken maakt Frans (of Gerry) een foto...






4 opmerkingen:

  1. Mooi dat jullie de pelgrimstocht zo hebben afgesloten. Wat hebben jullie veel gezien en meegemaakt ! Om nooit meer te vergeten. Geniet van deze laatste dag in Santiago en voor morgen een goede thuisreis.

    Groetjes, Ben en Els

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Buenas dias, coriñosos peregrinos,

    FELICIDADES!

    Hasta la vista en Holanda

    (Goeie morgen lieve pelgrims, Gefeliciteerd. Tot ziens in Nederland)

    MAY EN LOUISE

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hi lieve pa en ma! Fijn dat jullie hoe dan ook Santiago hebben bereikt. Het getuigt van enorme veerkracht dat jullie de situatie een positieve draai hebben weten te geven en toch verder zijn gegaan. Geniet vandaag nog in Santiago, ik was nu graag bij jullie geweest. Ik verheug me jullie snel weer te zien! Liefs en dikke knuffel, Nancy en groetjes RJ

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hallo "FenG" oftewel, Frans en Gerry, Echt eind goed, al goed, zeker met die steen, goede oplossing, zo zie je maar jullie zijn niet voor een gat te vangen! Hopelijk hebben jullie een mooie laatste dag, en een goede afsluiting van jullie pelgrimage.Succes met pakken en vervoer van de fietsen, en een goede en veilge reis terug naar de Bottelroosstraat. Groetjes uit die straat, Corry en Freek.

    BeantwoordenVerwijderen