Rustdag in (Saint-Pauls-lès-) Dax

Drieëntwintigste dag, zaterdag 31 augustus 2013
Saint-Paul-lès-Dax, rustdag
Totaal 1565 km

Heerlijk uitgeslapen, lang gedoucht, waarna een on-Frans ontbijt, met maar liefst twee gebakken eieren. Dat doet een mens goed – in goed Limburgs: ‘dat hult dich dri’. Uiteraard met een 'bak' koffie en thee. Ook vers brood van de bakker mocht natuurlijk niet ontbreken.
De 'parochiële hospita' – de refuge is van de parochie – verscheen ook nog even met de mededeling dat we de sleutel op een bepaalde plaats moesten achterlaten: onder het afdak op een draagbalk, anders konden eventuele nieuwe gasten niet naar binnen.

Toen op weg naar Dax, de stad. Al na tweehonderd meter kwamen we langs de fietsenzaak, die we in de gele gids al hadden aangestreept voor het geval Gerry's fiets nog niet comme-il-faut zou zijn. Maar om eventuele problemen te voorkomen stapten we toch meteen naar binnen om de zaak eens goed te laten controleren. Over een halfuur konden we terugkomen. In de tussentijd bezochten we een soort Blokker; dan vliegt de tijd. Terug bij de reparateur vertelde die, dat hij de afstelling gecorrigeerd had en alles nu perfect werkte. Voor een prijsje van 8 euro hoef je geen trammelant te maken. Gezien de kennis van zaken waarmee hij sprak was dit een echte vakman. Toen we hem later in de stad toevallig tegenkwamen vroeg hij meteen of de fiets naar wens was. Aardig, attent, een betrokken man.

Bij een pizzeria werden we aangesproken door de patron, die geïnteresseerd vroeg hoe we naar Dax waren gekomen.
‘Á vélo, monsieur’. Hij geloofde het niet. Alsof hij voor de eerste keer Nederlandse fietspelgrims zag… We moesten hem overtuigen door onze fietsen te laten zien. Met een gezicht van ‘alle bewondering’ wenste hij ons ‘bon courage’.
In een winkelstraat zaten twee muzikanten. Geweldig, vooral het gitaarspel van een van de twee, die er nog érg jeugdig uitzag.

Aansluitend naar het Office du Tourisme, waar we een plattegrond kregen met een route langs alle bezienswaardigheden. Die hebben we, onder meer via de prachtige kathedraal, de kade langs de Adour met zijn bruggen, de Fontaine Chaude (een naar zwavel ruikende warmwaterbron) en de romeinse stadswallen gevolgd tot de arena. Daar was net een jeu-de-boules toernooi aan de gang. Prachtig om te zien met hoeveel passie en gedrevenheid jong en oud tegen en met elkaar streed voor de eer. Na een sandwich en een glas rode wijn op een naburig terras hebben we het strijdtoneel verlaten en zijn we teruggekeerd naar de refuge. Om daar onder het genot van een koud biertje dit verslag te schrijven. Het was een mooie en vooral rustige dag. Na het diner gaan we naar de Mac om het verslag met behoorlijk wat foto’s door te sturen naar May.

Morgen gaat het weer verder zuidwaarts. De planning is ongeveer 60 kilometer, tot in de omgeving van Saint-Palais. We hebben in de kathedraal een kaars opgestoken. Hopelijk wordt ons gebed verhoord en verloopt ook de rest van onze camino voorspoedig en zonder ongelukken.
Groetjes, Frans en Gerry

Deze mail gaat vergezeld van een behoorlijk aantal foto's die een levendige indruk geven van de stad Dax en hoe die ervaren werd.
Geniet mee hoe onze twee pelgrims (vandaag even doodgewone, profane toeristen...) zich deze zaterdag amuseerden en de accu oplaadden voor de zware dagen in de Pyreneeën.

Dax heeft een lange en rijke romeinse historie. Frans lijkt zich best aangetrokken te voelen tot die stoere legionair met zijn hond. Nou, dit is om mee te beginnen alvast een leuk vakantiekiekje...

... maar dit lijkt er nóg meer op... liederlijk toeristje spelen op een kindercarrousel!
Hè hè, kom nou, waarom zo cynisch? Ook pelgrims mogen zich af en toe eens ontspannen. Maar toch blijf ik me afvragen waarom Gerry uitgerekend die kameel uitgekozen heeft... of is het een dromedaris? Dat zit nóg een stuk ongemakkelijker...
Zien jullie ook hoe bruin Gerry's armen al zijn? En Spanje moet nog komen!

De 'Fontaine Chaude', de warme fontein, die al sinds de romeinse tijd ononderbroken naar zwavel riekend water spuit... zo'n beetje als in Aken de Elisenbrunnen. Vandaar dat ook Dax zo'n mondain kuuroord geworden is...

Nog eens het rijke romeinse verleden van Dax in beeld. Deze restanten van de stadswallen van destijds hebben al bijna tweeduizend jaren overleefd. Kun je nagaan hoe stevig die jongens bouwden. Misschien dat Frans het dáárom op de eerste foto zo goed met die ouwe romein kan vinden...

Wat oneerbiedig vergelijk ik jeu-de-boulen altijd met knikkeren voor volwassen mannen. Mannen die altijd ergens kinderen blijven. Sorry. Als je ziet hoe serieus ermee wordt omgegaan... onvoorstelbaar. Dit is individuele topsport ten top. Puur individueel dan...

De arena is het kloppend hart van de stad waar men hartstikke gek is van stierenvechten. Dat wordt bijna ten overvloede geïllustreerd door de kasteel-, vesting-, dan wel burchtachtige ingang van de Arena. In de romeinse tijd waren het de gladiatoren, nu de stieren en de toreadors... wat zegt dit?

Geen toreador te zien terwijl er toch een stier klaarstaat om hem uit te dagen... eh, als je beter kijkt is het een stierín... Ik vrees dat ze moet oppassen.... een echte stier kan zich ook achter haar bevinden en haar in de rug aanvallen... misschien maakt ie wel de foto..?