zaterdag 17 augustus 2013

Nondeknetter..!

Negende dag, zaterdag 17 augustus 2013
Hénonville – Condé-sur-Vesgre, 85 km

‘Hallo die May!’
‘Bonsoir François. Ou êtes-vous maintenant?’
‘Dan moet ik eens even kijken, ik heb het net opgeschreven.’ Die Franse namen ook altijd…
‘Hier heb ik ‘t: Condé sur Ves...gre… Vesgrre... dat is dat riviertje dat hier langs stroomt. Ik moet je zeggen: het was weer een heel zware dag. Maar we hebben toch maar even 85 kilometer voor mekaar gekregen vandaag.’
‘Klasse!’
Dan komt het verslag van de dag.

We hebben heerlijk geslapen in die caravan in Hénonville. Een ouwe Adria. Die kwam gisteren net op tijd op ons pad. Het zag vanochtend uit naar regen. Veel zuurstof in de lucht, een mooie gelegenheid om weer wat kilometers goed te maken van gisteren. In het begin was het koel, echt langemouwenweer. Maar al snel werd het weer warmer.

In het boekje staan vier zware klimmen vermeld. Al die andere vindt Sweerman kennelijk niet de moeite waard. De hele dag gaat het weer op en af. En dan die wind, de hele dag door. Niet zomaar een beetje, maar echt fors. Op de lange afdaling naar het Seinedal halen we met pijn en moeite niet meer dan 22 kilometer… mét bijtrappen.
Aan de overkant in Mézières-sur-Seine gaat het gaat het dan even lang en steil weer omhoog. Dat kost vreselijk veel kracht, niet alleen van onszelf, maar ook van Gerry’s accu. In Orgerus, na ruim zestig kilometer, wordt het tijd om even bij te laden. We vragen een toevallig passerende madame naar een mogelijk laadpunt en het lieve mens nodigt ons spontaan uit om dat bij haar thuis te komen doen. Terwijl de accu aan het infuus ligt worden wij verwend met koele drank en komen er twee mandjes op tafel met zwarte pruimen en bosbessen, ‘bleuet des montagnes’. Overheerlijk. Zo’n krachtige zoete bessen hebben we nog nooit geproefd. Wat een verwennerij. Vrouwen als deze zijn de engelen die onderweg op je pad gestuurd worden om je in de hoogste nood te hulp te schieten. Er wordt ‘ergens boven’ goed voor ons gezorgd. Maar niet bij alles. Je moet ook zelf goed blijven uitkijken. Na het opladen slaan we de verkeerde weg in en komen er een kilometer of vijf later pas achter dat we noordwaarts rijden in plaats van naar het zuiden. Tien kilometer extra aan de fietsbroek…

Als het aantal kilometers op onze teller al ruimschoot de 80 gepasseerd is besluiten we een camping op de zoeken. Zo komen we op camping Le Parc de la Mare aux Biches terecht bij Condé-sur-Vesgre, een dorp van zo’n duizend inwoners. Daar nemen we voor een nacht onze intrek in een Finse hut om ons te belonen voor de inspanningen van vandaag.
In een mini-supermarktje in het dorp doen we de noodzakelijke inkopen voor een goede maaltijd: pasta, saus, voorgebakken kippenbilletjes, broodbeleg voor morgen, vruchtensap en een heerlijke fles wijn. Gerry vult op de achtergrond het boodschappenlijstje aan – ‘en paté…’ – en krijgt door Frans meteen het mobieltje in haar hand gestopt.
‘Ik wou eigenlijk helemaal niet aan de telefoon… ik ben kei-kapot! Was me dat nondeknetter afzien vandaag. De hele dag die tegenwind, die klimmen… ik was op gegeven moment zo moe dat ik het stuur bijna niet meer kon vasthouden.’
‘Maar je hebt het toch maar weer even klaargepeeld’, probeer ik haar wat op te beuren, ‘je mag trots zijn op jezelf, en daar kun je weer de kracht uit putten voor de komende dagen.’
‘Ja, dat is wel zo… Maar wie had dat vorig jaar kunnen denken dat ik deze tocht met Frans zou gaan meefietsen..? Ik heb al tegen hem gezegd: ik moet wel érg veel van je houden…’
Die Gerry.
‘Maar die fles wijn is nu al voor driekwart leeg. Dat geeft de burger ook weer moed. Nu nog even lekker douchen en dan vroeg naar bed. Morgen komen we in Chartres aan. Nog geen 50 kilometer meer. Daar houden we een rustdag. Die hebben we intussen na tien dagen wel verdiend.’
Het leven van een pelgrim gaat niet over rozen, maar over bergen, door dalen... van het ene lichtpuntje naar het andere. En die komen er altijd!

2 opmerkingen:

  1. Nondeknetter,wat goed van jullie, alweer 85 km op de teller erbij.Knap gedaan!!
    Geniet van de rustdag in Chartres, het is dik verdiend.Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Pelgrimmers! Zojuist het tot nu toe heel aantrekkelijke pelgrimsverhaal gelezen!Complimenten voor de auteur! Wij weten ook van klimmen en dalen, dat was veeeeel meer dan was aangegeven.Alle respekt vooral voor Gerry.Fijne rustdag en dat ie maar voldoende energie mag geven voor de volgende etappes.Groeten, et au revoir, Corry en Freek

    BeantwoordenVerwijderen