donderdag 22 augustus 2013

Jour du TGV et la tente

Veertiende dag, donderdag 22 augustus 2013
Tours - Châtellerault, 93 km


Telefoon. Weer geen internetverbinding dus.
‘Bonsoir, François, comment allez-vous?’
‘Daar kan ik kort over zijn’, klinkt het vanuit Frankrijk, ‘heet… heet… én héét! In het begin nog aangenaam koel, maar bij het verstrijken van de uren steeds heter. Een brandende zon, de enige verkoeling was fietsen. Vandaag zijn we aan het tweede boekje van de Sint-Jacobsroute van Sweerman begonnen. Dan nu het verslag van vandaag. Ik zal mijn best doen om het tempo in toom te houden…’
'Je hebt het bericht van gisteren gelezen...'
'Jahaa!'


Na een Frans ontbijt in hotel Colbert worden we via een ingewikkelde route langs de kathedraal en ‘la gare’ de stad uit geleid. Bij St.-Avertin (na ongeveer 5 kilometer) worden we staande gehouden door een groep wandelaars. Route barrée. Er wordt een viaduct aangelegd voor een nieuw TGV-traject. Zelfs te voet kom je er niet door, geven ze ons te kennen. Een van hen weet een alternatief en vraagt, om het uit te leggen, wie van ons tweeën ‘le chef’ is.
Frans: ‘Après quatre-deux ans de mariage…’ Gelach. Met andere woorden, vertel het ons maar allebei.
Als we op de aangegeven omleiding zitten nemen we een zoekend echtpaar uit Brugge op sleeptouw, ook op weg naar Santiago. Ze hebben maar een beperkte tijd omdat ze allebei nog in hun ‘werkzame leven zitten’. Op 15 september moeten ze er zijn voor de geboekte thuisvlucht. Dat betekent meer dan 100 kilometer per dag. Tot Veigne rijden ze met ons mee en vervolgen dan flink doortrappend hun weg.

In Saint-Maure de Touraine (na 40 kilometer), waar we een pauze maken op een bank voor het Hôtel de Ville, komt een echtpaar uit Deurne aanrijden en stopt bij ons. Ook Santiagogangers. Even kletsen natuurlijk. Terwijl zij verder rijden genieten wij nog van twee overheerlijke verse fruitvlaaitjes en vervolgen daarna ook onze reis in de richting van het dal van de Vienne.

Veertien heuvelachtige kilometers verder bij Ports aan de Vienne leidt een viaduct ons over de A10… om aan het einde in een niemandsland terecht te komen. Geen weg meer te zien. Alleen een gigantische bouwput… vanwege een volgend viaduct voor de nieuwe TGV-lijn! Opnieuw de TGV! Train Grande Vitesse. Maar wij? Voor ons géén grande vitesse. Ho maar! We plukken zelf een alternatief van de kaart en komen in het vlekje Sauvage, waar een vrouw op een keukenstoel voor een boerderijtje zit. Als we haar de weg willen vragen blijkt ze een Engelse te zijn. Samen met haar man, die binnen ligt te slapen, hebben ze jaren geleden dit boerderijtje gekocht en het mooi opgeknapt. Hun oudedagsvoorziening. Maar nu komt de TGV, die hun bezit als een drilboor uit elkaar zal gaan trillen. Ze zit op haar stoel te kijken naar de trucs met opleggers, meer dan veertig per dag, die grond aanvoeren voor een nieuwe spoordijk…
Plotseling verschijnt vanaf de andere kant het stel van Deurne. Tweede ontmoeting. Verwarring compleet. Ze hebben zes kilometers omgereden over steile klimmen en door diepe dalen. Compleet over de rooie. Dank zij de TGV. Gerry maakt van het oponthoud gebruik door zich binnen om te kleden en zich te hullen in een wat luchtiger tenue. De nieuwe ‘flappie’ van Frans moet eraan geloven. Met een mes worden er gaten in gesneden om de bovenkamer wat luchtiger te houden.

Bij Pussigny liggen we een halfuur in het gras op een schaduwrijk plekje aan de oever van de Vienne. God in Frankrijk. Hier besluiten we vandaag door te rijden tot Châtellerault met zijn mooie Jacobskerk, nog twintig hete kilometers, en daar in de buurt een camping te zoeken. Daar aangekomen stappen we met ruim 90 op de teller het Office de Tourisme binnen. Van een aardige jongedame aan de balie krijgen we een prachtige grote stempel van de stad én een routebeschrijving naar de gemeentelijke camping. Richting Chauvigny aanhouden. Camping Municipal Le Chillou d’Ozon.
Daar zitten we nu. Tegen een (belachelijk lage) prijs van € 6,55… niet te geloven, je zou je bijna schamen. Maar aan de andere kant toch ook weer een welkome compensatie voor het hotel en de Griek in Tours.
We zijn er nauwelijks een paar minuten of de eerste TGV schiet voorbij… Het is echt de dag van de TGV. Maar niet alleen dat. Ook de dag van de tent. Want bij het opzetten breekt plotseling een van de flexibele stangen. Dus toch niet zo flexibel. Na de boel met lijm behandeld te hebben en omwikkeld met tape breekt ie opnieuw. De behandeling wordt nogmaals herhaald en de spalk nog eens extra omwikkeld met touw. Het lukt, maar voor alle zekerheid wordt ons slaaponderkomen met een scheerlijn zo uitgericht dat niet alle spanning op één punt komt te staan. Hopelijk houdt-ie ’t vannacht. Vervelend. Morgen maar eens op zoek naar aluminium buisjes om over de breuk heen te schuiven.

Er zal vanavond wel niet veel tijd overblijven om Châtellerault-by-night te gaan verkennen. Oké. Nou, dit was dan ‘le jour du TGV et la tente’.

Morgen fietsen we naar Poitiers, waar Gerry’s fameuze voorouder Karel Martel in 732 de oprukkende moslimlegers versloeg. We zijn er op een flinke steenworp en een paar klimmetjes vandaan en hopen er rond de middag al te zijn om genoeg tijd te hebben om die mooie oude stad te bekijken. Zo'n beetje een halve rustdag. We nemen daar onze intrek in de jeugdherberg, tenminste… als die ook niet dichtgetimmerd is.

1 opmerking:

  1. Hallo Frans en Gerry, Terwijl jullie zwoegen door het Franse land genieten wij hier van het bezoek van Frans en Annemarie. Maar ook hier vliegt de tijd, en over 3 dagen gaan zij weer huiswaarts. Jammer dat zij jullie niet kunnen ontmoeten, maar wat jullie doen volgen zij op de voet. En vandaag zijn jullie al 2 weken op pad. Wij vinden het alle 4 geweldig. Hopelijk lukt het met de tent, anders maar een nieuwe kopen. Wij wensen jullie veel fietsgenot en tot een volgende mail. Liefs van ons 4ren.

    BeantwoordenVerwijderen