woensdag 28 augustus 2013

Fietspaden achter de duinen

Negentiende dag, dinsdag 27 augustus 2013
l’Amélie-sur-Mer – Le Porge-Océan, 85 km
Totaal 1350 km.


Telefoon. Moeder neemt op. Het is Gerry, helemaal uit Frankrijk. Harry en ik zijn er getuige van; het is immers dinsdagavond, onze traditionele 'moederdag'. Het is een opgewekt gesprek. Het gaat goed met Gerry en haar ‘sjat’, dat blijkt uit alles. Alweer heerlijk gefietst. Een geslaagde dag. Alles op schema. Ze zitten nu op de helft! Zonder noemenswaardige problemen. Moeder en dochter, allebei blij elkaars stem te horen.
Dan neemt Frans het over, voor ‘het verhaaltje’.

Het was een hete nacht in l’Amélie. En onrustig. Bepaald geen prettige plek om de nacht door te brengen. Ook al mochten we profiteren van het 'pelgrimstarief'.
We slapen wat langer en nemen alle tijd om rustig in te pakken. Even na tien uur fietsen we de poort uit en zijn meteen op de route cyclable achter de duinen van de Atlantische kust. Prima bewegwijzerd. Vooral in het begin vlak als een biljardlaken, waar we met snelheden van rond de 22 kilometer heerlijk overheen zoeven. Het weer is perfect, warm, wind in de rug. Wunschkonzert.
We worden gepasseerd door een echtpaar op een opvallende tandem: het voorste deel is een ligfiets, waarop de vrouw des tandems haar plekje heeft, met haar man op een 'gewone fiets' erachter, als een veldheer het overzicht houdend. Dat móeten Nederlanders zijn. En dat zijn ze.

In Lacanau-Plage hebben we bijna 70 kilometer achter de wielen. We zitten een tijdlang op een bankje op de boulevard te kijken naar de surfers, die de hoogste rolgolven opzoeken. Op diverse plaatsen zijn surfscholen, waar driftig reclame voor gemaakt wordt. Ook zien we op het strand een grote groep driewielers met een zeil, strandsurfers; geinig om te zien. Hier zouden we kunnen blijven. Volgens Sweerman zijn hier liefst twaalf campings, dus... Maar bij het Bureau du Tourisme krijgen we te horen dat alles ‘complet’ is, hutje-mutje-vol, tot het laatste plekje.

Na enkele alternatieven afgewogen te hebben besluiten we 15 kilometer verder te rijden naar La Porge-Océan. De weg daarheen leidt over ‘het fietspad der verschrikkingen’. Een onafzienbare rij betonplaten in godgeklaagde staat, slechts 75 centimeter breed, verschoven, verzakt… kedengedèng, kedengedèng … met aan weerskanten mul zand. Bij de nadering van een tegenligger ontstaat steevast het probleem wie er het zand in gaat. Gelukkig gaan de meesten eerbiedig voor ons opzij. Dit traject dateert uit de Tweede Wereldoorlog en maakte deel uit van Atlantic Wall. En sinds die tijd lijkt er niets meer aan gebeurd. Een twijfelachtig genoegen om hierover te ‘mogen’ rijden. Maar je moet het eens meegemaakt hebben om erover te kunnen praten. En dat zullen we nog lang doen.

Op de camping van La Porge-Océan, een municipal van liefst 700 plaatsen(!), hebben ze voor 20 euro en centen nog een perceeltje voor ons vrij. Je kunt er ook eten, maar veel meer dan duurbetaalde pizza staat niet op de menukaart. Dan maar zelf koken. In het campingwinkeltje schrik je je te barsten. Hier worden de vakantiegangers op onbeschaamde wijze uitgezogen. Twee voorbeelden: zes eieren kosten 3 euro 50, een blikje chili-concarne 5,75. Het vel over je oren.
In vergelijking tot de camping van gisteren lijkt het er gelukkig wel rustig. Hoewel je nooit kunt weten wat er vannacht nog allemaal kan gebeuren als de disco’s sluiten.
Morgen rijden we snel verder in de richting van het Bassin d’Arcachon, de poort van Les Landes. Waar we dan zullen overnachten laten we aan het toeval over.
Bedankt voor jullie leuke reacties. Morgen meer.
______________________

Nog even dit: ons tweetal vindt het heerlijk om reacties van het thuisfront te krijgen.
Dat is nu wat gemakkelijker geworden.
Als je hieronder ‘opmerkingen’ aanklikt, verschijnt (even later) een veld voor je boodschap, met eronder achter 'Reageer als...' een rolmenu. Kies daar voor de onderste optie, ‘Anoniem’, schrijf je reactie en klik tenslotte op ‘Publiceren’. Mogelijk krijg je dan nog de opdracht om een of twee vervormde woorden over te tikken. Doe dat dan en klik daarna opnieuw op ‘Publiceren’. Klaar is Kees… of wie dan ook.
Reacties zijn ‘arbeidsvitamientjes’ voor onze pelgrims. Dus… gewoon even dóen.

5 opmerkingen:

  1. Hi lieverds, wij zijn ongelofelijk trots op jullie en blij dat het allemaal zo voorspoedig gaat! Liefs RJ en Nancy

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Frans en Gerry, Het is een genoegen om elke keer weer de verhalen te lezen die May zo smakelijk kan verwoorden of ie er zelf bij geweest is. Jullie verdienen een groot compliment voor het fietsen en May een pluim voor de verhalen. Dit moest eens gezegd worden!!!!!!!!! Dinsdag was voor jullie weer eens een fijne fietsdag, alleen dat rotweggetje van 75 cm breed. En dan die prijzen in de campingwinkel die mogen er ook zijn. Gelukkig kan Gerry goed koken. En nu het begin van de tweede helft van de kilometers. Ik kijk nu al uit naar het volgende verhaal!!!
    Groetjes, Mieke Vos

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jongelui,
    Wij vinden het geweldig dat alles zo goed gaat,op een enkele kleinigheid na.
    Elke morgen gaan Fieny en ik eerst even naar boven naar de computer,om te zien wat er nu weer allemaal gebeurd is in Frankrijk. Wij hebben een beetje ervaring met Franse toestanden.
    Voor de verdere rest: heel veel groetjes et bon voyage!
    Fieny en Jacques.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja, het leven van een pelgrim valt niet mee. Slechte fietspaden, dure levensmiddelen. Om nog maar te zwijgen van de slechte bedden en het ongedierte dat je soms aantreft in een overnachtingsadres. En dan de lastige klimmetjes die Sweerman in zijn route heeft opgenomen. Het zou allemaal niet moeten mogen. Gelukkig moet het ergste nog komen en dat levert weer nieuw materiaal om over te schrijven. Ik ben benieuwd naar het vervolg. Als het echt spannend gaat worden. Bijvoorbeeld bij 35 graden bergje-op a 10% in the middle of nowhere en zonder enige schaduwplekje.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Liefste beste pelgrims, we zijn nu weer thuis van 10 dagen Belgie en Gemert waar we bij Mieke en Leon lekker verwendt werden. Het was zeer gezellig en nooit vervelend. De knotsgekke kaartendagen hebben ons gezien en ook de nieuwe Action in Gemert hebben we twee keer bezocht. Ons autootje was barstend vol met boodschappen. Vandaag dus uitpakken en opruimen. De rit gisteren was niet beslist mooi. In Gemert nog zon maar al in Luxemburg wolken en laater ook regen. Maar ja, Frans heeft super gereden en zo waren we laat in de avond gezond thuis aangekomen. Met heel groot interesse lezen wij dagelijks jullie verhaalen die door May zo mooi "aangekleed" worden zoals toen ook zijn tocht naar Rome.
    We hopen dat verder ook alles goed gaat met jullie. Een avontuur om nooit meer te vergeten. Alles goeds en lieve groeten va^n Frans en Annemarie

    BeantwoordenVerwijderen