Nog elf dagen...

Nog elf dagen voor we vertrekken. Tijd voor een tussentijdse check-up. Dank zij de geweldige julimaand van dit jaar maken we bijna dagelijks trainingsritjes in de omgeving om de souplesse op peil te brengen en Gerry te laten wennen aan haar nieuwe ‘wonderzadel’. Het zit lekker en Gerry zelf ziet het ook helemaal zitten. Hierbij een leuk kiekje van de rit van vanmiddag, gedeeltelijk door Limburg, Siberië en de Brabantse Vredepeel. Het vlakke land... dat straks heel wat minder vlak zal zijn...



We hebben ook een nieuwe tent gekocht, een Coleman. Vanavond hebben we die voor het eerst opgezet. Het was best even puzzelen wat de goede volgorde was, maar we zijn er (uiteraard..!) uit gekomen. Eerst de buitentent en daarna de binnentent er binnen aan ‘vast knopen’. Zoals jullie zien is het een ruime tweepersoons uitspanning met nogal wat extra ruimte om de bagage mee te laten overnachten…

We blijven jullie op de hoogte houden voordat we volgende week vrijdag gepakt en gezakt opstappen voor de eerste etappe naar Herentals. En uiteraard ook de vele dagen daarna.

Eindelijk... we gaan!

Op vrijdag 9 augustus vertrekken we op de fiets naar Santiago de Compostela. Wij, dat zijn Frans Kisters en echtgenote Gerry, uit Bakel, dit jaar 42 jaar getrouwd. Hoewel we al ‘sinds mensenheugenis’ op vakantie gaan met auto en caravan, gaan we ditmaal op de fiets. Gerry op e-bike, Frans op zijn normale ‘trapfiets’. Het pelgrim-avontuur tegemoet naar de stad van Jacobus.

Vier jaar geleden maakte Frans deze tocht al met zijn zwager May, de oudste broer van Gerry. Het verhaal is nu nog steeds na te lezen op de weblog http://mayfransnaarsantiago.blogspot.nl.
Gerry nam toen het vliegtuig naar Santiago om haar ‘sjat’ feestelijk te verwelkomen, compleet met spandoek. Wat waren we blij om elkaar na 37 dagen weer in onze armen te mogen sluiten…

Twee mooie momenten uit 2009, toen Frans de tocht met May maakte… aankomst en hereniging...






En nu gaan we dus samen. Na een lange en intensieve voorbereiding. Met als gids de beroemde boekjes van Clemens Sweerman. We werden lid van het ‘Nederlands Genootschap van Sint Jacob’ en bezochten diverse bijeenkomsten en de pelgrimsmis in de kathedraal van Roermond.

De tijd begint te dringen. Over drie weken is het al zover. Eigenlijk hadden we eind april al willen vertrekken, maar Gerry’s knie stak daar een stokje voor. Na een geslaagde operatie is ze er nu klaar voor. Hoe je het ook bekijkt: ieder nadeel hep se voordeel. Als we in april vertrokken zouden zijn hadden we te kampen gehad met heel slecht weer, zelfs met sneeuw in de bergen. Bovendien had het voorjaarsweer (of liever de Siberische winter- en de daaropvolgende herfstomstandigheden) bepaald niet bijgedragen aan het opbouwen van een redelijke basisconditie. Nee, dan staan we er nu heel wat beter voor. We zien ons pelgrimsavontuur vol vertrouwen tegemoet.

Om het thuisfront op de hoogte te houden van onze vorderingen en andere wetenswaardigheden hebben we May bereid gevonden om deze blog of weblog te verzorgen. Wij proberen hem onderweg dagelijks telefonisch of per e-mail te voorzien van ‘stof’, waar hij dan een beknopt – vooral beknopt, voor hem moeilijk genoeg… – verhaal van zal maken voor de blog. Een hele geruststelling dat dit in goede handen is en wij daar onderweg geen tijd aan hoeven te besteden en alle tijd hebben om behalve het fietsen ook te genieten.